Ankieter to osoba, która zadaje pytania respondentowi, a udzielone przez niego odpowiedzi zapisuje w kwestionariuszu. Metoda ta nosi nazwę „wywiad kwestionariuszowy”. Nie ma tutaj miejsca na dowolność. Ankieter zadaje dokładnie te pytania, które widzi w kwestionariuszu i dokładnie w taki sposób, w jaki je tam zapisano. Ważna jest również kolejność.
Ankieter jest osobą „żądająca” informacji od respondenta. Występuje proces wzajemnego komunikowania się, który jest kierowany przez ankietera. Badacz przyjmuje rolę osoby, która żąda informacji, a respondent rolę osoby, która odpowiada na to żądanie. Pozwala to odróżnić sytuację badawczą od zwykłej rozmowy, w której często te dwie role ulegają zamianie (Lutyński 1977: 16).
Czasami w trakcie wywiadu może dojść do zakłócenia ról. Zadaniem ankietera jest do tego nie dopuścić, utrzymać kontrolę nad wywiadem i wytworzonym układem ról ankieter-respondent. Z tego też względu zaleca się zachowanie profesjonalizmu. Ankieter powinien być miły w stosunku do respondenta, ale nie wolno mu wchodzić w przyjacielską relację. Niedozwolone jest np. picie alkoholu, zbyt wyzywający strój, czy prowadzenie dyskusji z respondentem.
Dobrze przygotowany ankieter powinien znać istotę technik, którymi się posługuje. Posiada on również wiedzę teoretyczną, którą potrafi zastosować w praktyce do rozwiązania najbardziej popularnych problemów.
BIBLIOGRAFIA
- Lutyński, Jan. 1997. Ankieta i jej rodzaje. Warszawa: WSNS.
- Pokorska, Anna i Franciszek Sztabiński. 2000. Ankieterzy o swojej pracy. W: Podręcznik ankietera. Z. Sawiński i in. (red.). Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
- Sawiński, Zbigniew. 2000. Rodzaje badań. W: Podręcznik ankietera. Z. Sawiński i in. (red.). Warszawa: Wydawnictwo IFiS PAN.
