Przywództwo

Przywództwo – sposób działania, zakłada wywieranie wpływu na zachowania grupy, jest ukierunkowane na realizację celu grupowego. Środkiem wywierania wpływu jest komunikacja (por. Oyster 2002: 239).

Z punktu widzenia organizacji „przywództwo jest to umiejętność oddziaływania na grupę w dążeniu do określonych celów. Źródła takiego wpływu mogą być formalne – wynikać na przykład z zajmowania kierowniczego stanowiska w organizacji. Ponieważ stanowisko daje pewne uprawnienia formalne, jednostka może przyjmować rolę przywódcy ze względu na zajmowaną pozycję. Nie wszyscy przywódcy są jednak kierownikami, jak również nie wszyscy kierownicy są przywódcami. Fakt, że organizacja przyznaje menedżerom pewne prawa, nie świadczy jeszcze o tym, iż potrafią oni skutecznie przewodzić. Przywództwo nie usankcjonowane, czyli umiejętność wywierania wpływu niezależnie od formalnej struktury organizacji, jest równie ważne lub nawet ważniejsze niż wpływ formalny. Innymi słowy, przywódcy wyłaniają się z grupy lub są formalnie mianowani” (Robbins 2001: 142).

Wyróżnia się przywódcę formalnego, czyli takiego który sprawuje rolę przywódcy ze względu na stanowisko i wynikające stąd uprawnienia, a także przywódcę nieformalnego, który pełni rolę przywódcy ze względu na cechy własne.

Przywódca (lider) „to osoba ciesząca się tak dużym kredytem zaufania, że adresaci podejmowanych przez niego decyzji wykonują je przekonani o ich oczywistej, nieproblematycznej trafności, słuszności itd., będących konsekwencją fachowości, uczciwości, rzetelności obdarzonego nieformalnym autorytetem przywódcy autora. Przywódcy się ufa, za przywódcą się idzie, przywódca prowadzi i wie lepiej od tych, których za sobą prowadzi. Przywódcą nie zostaje się z urzędu, po objęciu eksponowanego stanowiska, na status przywódcy trzeba sobie zasłużyć w oczach tych, dla których nim się jest. Przywódca to pozycja nieformalna, szczególnie pożądana – albowiem wzmacniająca – w przypadku osób piastujących stanowiska kierownicze i najlepiej, jeśli uzyskana przez formalnego kierownika” (Habuda 2006: 184).

Można powiedzieć, że przywództwo polega na takim kierowaniu, żeby podwładni uznawali cele kierujących za swoje, w przeciwieństwie do władzy, gdzie podwładni realizują cele kierujących niezależnie od tego czy uznają je za swoje czy nie (cyt. za: tamże: 185). „Przywództwo ułatwia kierowanie, wzmacnia związaną z nim władzę, jest jej dodatkowym instrumentem” (tamże 186).

Za cechy trwale związane z przywództwem są uznawane (Robbins 2001: 143):

  1. zapał i ambicja,
  2. chęć kierowania innymi i wywierania wpływu,
  3. uczciwość i rzetelność,
  4. pewność siebie,
  5. inteligencja,
  6. rzetelna wiedza techniczna związana z zakresem odpowiedzialności.

Bibliografia

  1. Habuda, L. 2006. Wójt, burmistrz, prezydent – menedżer i polityczny lider. W: M. S. Wolański i W. Baluk. Studia z nauk społecznych i humanistycznych. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
  2. Oyster, C. K. 2002. Grupy. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka.
  3. Robbins, Stephen P. 2001. Zasady zachowania w organizacji. Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo.
Pin It

Komentowanie zakończone.