CAWI (Computer Assisted Web Interviews) to technika stosowana przy realizacji badań ilościowych przez Internet. Polega na przeprowadzeniu ankiety internetowej, która jest dostępna online. Respondent klika w odnośnik (zamieszczony na stronie WWW, przesłany pocztą elektroniczną) przenoszący go na stronę, na której wypełnia ankietę.
Badania CAWI mają wiele zalet. Można do nich zaliczyć:
- niski koszt badania – zostają wyeliminowane koszty związane z wynagrodzeniem ankieterów, przejazdami, drukowaniem materiałów, wprowadzaniem danych. Zleca się takie badanie (stawki są różne) lub przeprowadza samodzielnie wykorzystując jedną z wielu platform internetowych (można wykupić abonament albo skorzystać z opcji darmowych);
- krótki czas realizacji – w porównaniu do metod tradycyjnych ulega skróceniu faza zbierania materiału, a także jego opracowania, ponieważ nie trzeba wprowadzać ręcznie danych;
- wypełnienie całego kwestionariusza – badacz ma możliwość (z której można zrezygnować) skłonienia respondenta do udzielenia odpowiedzi, gdyż jeśli respondent nie odpowie na pytanie, nie będzie mógł przejść dalej;
- wyeliminowanie efektu ankieterskiego – nie ma tutaj ankietera, który mógłby wpłynąć na respondenta;
- standaryzajca – każdy wypełniający ankietę dostanie ten sam zestaw pytań, takie same instrukcje, w taki sam sposób wyświetlą mu się pytania;
- podgląd wyników – badacz ma możliwość bieżącego podglądu wyników badania;
- pytania filtrujące – respondent nie będzie widział pytań, które nie są skierowane do niego;
- wykorzystanie treści multimedialnych – nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać w takich badaniach np. zdjęcia, filmy, dźwięki itp.
Zarzut wysuwany wobec badań CAWI dotyczy wartości uzyskiwanych danych, ponieważ nie ma się kontroli nad tym kto odpowiada na pytania. Nowoczesne systemy przeprowadzania ankiet w pewien sposób próbują sobie z tym poradzić, np. poprzez zastosowanie unikalnych linków.
Na decyzję o wypełnieniu ankiety internetowej ma wpływ wiele czynników:
- stosowanie stylu formalnego;
- adres linku, w który ma kliknąć respondent;
- adres e-mailowy osoby zapraszającej do badania (nawet jeśli zapraszasz nie wykorzystując poczty elektronicznej, to i tak powinien on się pojawić i wskazać osobę do kontaktu) – bardziej skuteczny będzie adres instytucjonalny niż prywatny;
- treść listu do respondenta (te same warunki co przy liście wprowadzającym, ponadto w niektórych przypadkach istnieje możliwość personalizacji np. posłużenia się imieniem respondenta);
- określenie ile czasu potrzeba na wypełnienie ankiety.
Bibliografia
- Sobieszek, K. 2006. Problem błędu braku odpowiedzi w badaniach internetowych. W: Ł. Jonak i in. (red.). Re: internet – społeczne aspekty medium. Polskie konteksty i interpretacje . Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
- Żmijewska-Jędrzejczyk, T. 2004. Badania internetowe. W: P. B. Sztabiński i in. (red). Nowe metody, nowe podejścia badawcze w naukach społecznych. Warszawa: Wydawnictwo Instytutu Filozofii i Socjologii PAN.
){kind=link}