Arthur Schopenhauer

Arthur Schopenhauer urodził się 22 lutego 1788 roku w Gdańsku. Jego ojciec Henryk Florys pochodził z bogatej rodziny kupieckiej. Schopenhauer odziedziczył charakter głównie po ojcu, posiadając bardzo silną wolę, ciągle dążył do celu, kochał wolność i niezależność. Natomiast z ujemnej strony osobowości ojca odziedziczył egzystencjalny strach. Schopenhauer był pesymistą, co miało ogromny wpływ na jego filozofię. Z matką Joanną, Schopenhauer miał dużo nieporozumień, wpłynęło to na jego negatywne poglądy o kobietach.

Ojciec pragnął dać synowi wychowanie światowe, międzynarodowe i niezależne, aby ochronić go przed sztywnością akademicką i szablonami nauki. Arthur bardzo był spragniony wiedzy i poznania świata. Decydujący wpływ na jego intelekt miały wielkie podróże po Europie z rodzicami. W 1803 r. wyjechał wraz z nimi do Holandii i Anglii, gdzie nauczył się języka angielskiego. W 1805 r. zmarł ojciec Schopenhauera, a młody Arthur wyjechał z matką do Weimaru.

Schopenhauer w 1809 roku zapisał się na uniwersytet w Getyndze. Studiował tam medycynę, filozofię nauki przyrodnicze. W Getyndze analizował pilnie filozofię Platona i Kanta, co wywarło decydujący wpływ na jego poglądy filozoficzne. Pragnął stworzyć syntezę Platona i Kanta.

W 1811 roku postanowił odwiedzić w Weimarze matkę i przy tej okazji poznał Christopha Wielanda, niemieckiego poetę i prozaika. Na jesień 1811 rok Schopenhauer przeniósł się na uniwersytet berliński. Na tym uniwersytecie wysłuchał wykładów wielkiego filologa F. A. Wolfa, wykładów przyrodniczych oraz wykładów słynnych filozofów Fichtego i Schleiermachera, którzy jednak nie zrobili Arthurze większego wrażenia. W 1813 roku znowu odwiedził Weimar, lecz długo tam się nie zatrzymał, ponieważ oburzyły go relacje matki z F. Gerstenbergkiem. Postanowił więc wyjechać do Rudolstadt, aby dokończyć tam swoją rozprawę doktorską.

Za jakiś czas Schopenhauer znowu powraca do Weimaru, gdzie poznaje Goethego, który pobudza go do zajęcia się teorią barw. Poznaje też tam orientalistę Maiera, dzięki któremu poznaje kulturę indyjską. W maju 1814 roku Arthur przenosi się do Drezna, widząc tam po raz ostatni swoją matkę, która wkrótce miała stracić cały majątek pozostawiony po zmarłym mężu. W Dreźnie przez cztery lata Arthur żyje w odosobnieniu, pomimo pewnych znajomości z artystami i literatami. Pracuje tam nad swoją teorią barw. Postanawia wyjechać do Włoch, kiedy ukończone dzieło zostało oddane do druku.

Kiedy zbankrutował dom bankowy, w którym był złożony majątek matki i siostry Adeli, oraz w pewnej części Schopenhauera, postanowił powrócić na uniwersytet berliński aby się habilitować w 1820 roku. Wykłady Arthura na uniwersytecie nie miały większego posłuchu, dlatego postanowił je przerwać i wyruszyć ponownie do Włoch w 1822 roku. W 1825 roku wrócił do Berlina, skąd w 1831 roku przenosi się z powodu panującego tam ogniska cholery do Frankfurtu nad Menem.

We Frankfurcie Parergów pozostał do końca swojego życia, rzadko z niego wyjeżdżając. Pracował tam nieustannie nad swoimi dziełami, które wydawał kolejno częściami. W tym mieście Schopenhauer uchodził za mizantropa i dziwaka. Przez dziesiątki lat pomijano jego dzieła. Pomimo to nie dawał za wygraną i uparcie wierzył w powodzenie swojego talentu, cały czas pracował nad sobą i tworzył dalej. Jego upór się opłacił, ponieważ ostatecznie zyskał uznanie i sławę.

Można powiedzieć, że ostatnie lata życia Schopenhauera były najbardziej spokojne duchowo i najszczęśliwsze. Emanował z niego spokój ducha, opanowanie, a spokojna praca wydała owoce, które dały mu zadowolenie. Dzięki swojemu silnemu autokrytycyzmowi, Arthur odczuwał rozdźwięk i pęknięcie pomiędzy swoim charakterem i życiem, a tym co głosił w swojej filozofii. Jak sam mówił, świętym człowiekiem nie był, ale za to artystą i myślicielem, który zaznawał rozkoszy i głębi w czystej kontemplacji tworzenia. Arthur Schopenhauer zmarł 21 września 1860 roku we Frankfurcie nad Menem.

Schopenhauer

Pin It

Komentowanie zakończone.